ŚLĄSKIE GROBY LUDZI KOŚCIOŁANORBERT NIESTOLIKBISKUP JULIUSZ BIENIEKWIEJSKI GRÓB BISKUPA JULIUSZA BIEŃKAMiejscem pochówku hierarchów kościoła katolickiego są zazwyczaj bazylik lub kościoły katedralne znajdujące się na terenie ich diecezji. Jednym z nielicznych wyjątków jest osoba księdza Juliusza Bieńka, biskupa diecezji katowickiej, który jako miejsce wiecznego spoczynku wybrał mogiłę swoich rodziców znajdującą się na wiejskim cmentarzu parafii św. Mikołaja i św. Małgorzaty w Wysokiej koło Olesna. Urodził się 11 kwietnia 1895 roku w pobliskich Sowczycach. Zgodnie z miejscowym podaniem w okolicznych lasach sosnowo - świerkowych gnieździły się sowy i stąd nazwa miejscowości, która wywarła ogromny wpływ na osobowość przyszłego księdza. W XVIII wieku zaczęli tutaj napływać Niemcy, jednak w plebiscycie górnośląskim 1921 roku na 351 osób z 358 uprawnionych do głosowania, aż 233 oddało swoje głosy za Polską, gdy na przykład w pobliskiej Wysokiej stosunek ten wynosił 108 do 288 na korzyść Niemców. Mieszkańcy Sowczyc brali udział w powstaniach śląskich, we wsi istniała polska biblioteka, a jedna z mieszkanek, Franciszka Tomys uczyła polskie dzieci języka ojczystego. W 1922 roku, po podziale Górnego Śląska, Sowczyce znalazły się po stronie niemieckiej. Wspomniani Tomysowie prowadzili jednak dalej propolską działalność, cierpiąc za swoje przekonania, szczególnie w okresie okupacji. W jednym z opracowań czytamy o Sowczycach: "Wszędzie widać ład, jak grzyby po deszczu wyrastają coraz to piękniejsze domy mieszkalne, dobrze utrzymanymi szosami pędzą samochody i autobusy". Dzisiejsze Sowczyce i pobliska Wysoka to w dalszym ciągu piękne i zadbane podoleskie wsie. Przeważa ludność rodzima, cechująca się pracowitością, religijnością i przywiązaniem do rodzinnej ziemi. W realiach zjednoczonej Europy i istniejącej tam również mniejszości niemieckiej trudno jednak mówić o konfliktach. Są one już tylko złym duchem historii a teraźniejszość budowana jest na bazie zrozumienia i pojednania. Obecnie w Sowczycach znajdują się dwa kościoły filialne pw. św. Antoniego, jeden drewniany, drugi murowany. Wieś należy do parafii Nawiedzenia NMP w Łomnicy przynależnej do dekanatu Olesno. Liczy ponad sześciuset parafian. Pierwotnie, do roku 1934, Sowczyce należały do parafii w Wysokiej, stąd miejsce pochówku rodziców biskupa. Juliusz Bieniek został ochrzczony w kościele w Wysokiej. Do gimnazjum chodził w Kluczborku, skąd wydalono go za czytanie i przechowywanie polskich książek. Naukę kontynuował w dolnośląskim Jaworze. Ukończył Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 16 czerwca 1918 roku. Pracę duszpasterską rozpoczął na Śląsku Opolskim a następnie w Administracji Apostolskiej jako notariusz a później kanclerz kurii diecezjalnej. Opublikował kilka prac naukowych, w tym: "Parafia tzw. Starokatolicka w Katowicach w oświetleniu historyczno - prawnym" oraz "Szkoła katolicka na Śląsku w oświetleniu historyczno - prawnym". 13 marca 1937 roku został wyniesiony do godności biskupiej i mianowany wikariuszem generalnym. Przez czterdzieści lat wzorowo prowadził kancelarię diecezjalną. Był członkiem Komisji Szkolnej Episkopatu Polski oraz Komisji do Spraw Fundacyjnych i Charytatywnych. Dwukrotnie przeżył gorycz wygnania ze swojej diecezji. Pierwszy raz 28 lutego 1941 roku w czasie okupacji, drugi raz w okresie stalinowskim, razem z pozostałymi biskupami katowickimi. W tym czasie był nieugiętym obrońcą wiary. 15 sierpnia 1950 roku, w czasie pielgrzymki kobiet do Piekar, walczył o prawo rodziców do religijnego wychowania dzieci, do wolnych niedziel oraz do nauki religii w szkole. W czasach trudnych służył wsparciem i pomocą osobom biednym, chorym, prześladowanym i więzionym. W czasie okupacji dumnie głosił, że jest Polakiem. Czynił to również znacznie wcześniej, w czasie powstań śląskich i plebiscytu, kiedy optował za przyłączeniem Górnego Śląska do Polski. Po tym jak jego rodzinne strony pozostały w granicach państwa niemieckiego, poprosił o przeniesienie na polski Górny Śląsk. Po długich latach posługi biskupiej, w roku 1975, na życzenie biskupa ordynariusza zrzekł się godności prepozyta kapituły i funkcji wikariusza generalnego. Zmarł 17 stycznia 1978 roku w Katowicach. W czasie uroczystości pogrzebowych homilię wygłosił ówczesny Metropolita Krakowski kardynał Karol Wojtyła. Grób biskupa Juliusza Bieńka jest niezwykle prosty, lecz jednocześnie dostojny i co należy podkreślić zadbany. Prowadzi do niego aleja obsadzona pięknymi tujami. Nagrobek stanowi krzyż z wizerunkiem twarzy Chrystusa z wieńcem cierniowym na głowie. Napis głosi: "Ks. Bp. Juliusz Bieniek, 11.4.1895 - 17.1.1978". Na płycie nagrobnej widnieje napis "Hic requiescunt in Domino", herb biskupi, zaś po bokach widzimy dane dotyczące narodzin, chrztu i śmierci rodziców biskupa. Za parkanem cmentarza rozciąga się wielobarwna szachownica pól. W oddali szumią lasy. Przepiękny krajobraz rodzinnych stron biskupa spina klamrą miejsce jego urodzenia, burzliwe i godne życie oraz śmierć. Biskup katowicki spoczywa tam, gdzie nabył cech, które realizował w swojej posłudze Bogu i ludziom. Pracowity, dokładny, stanowczy, skromny, patriota wierny słowom swojego biskupiego motta: "Stat crux, dum volvitur obis" (Stoi krzyż, choćby świat cały legł w gruzach). ![]() |